yağmur.

Tamam farkındayım gittin  burdan. Ama neden gökyüzü farkında olmadığımı düşünüyor. Gitmeseydin şemsiye açmaz seninle ıslanırdım, hiç de umrumda olmazdı. Tek başına ıslanmak canımı sıkıyor. Islandıktan sonra yine tek başıma üşüyorum şimdi.


Özlemek mi daha kötü yoksa tek başına ıslanmak mı diye düşündüm şemsiyemin altında. Çok özleyip sarılamamanın daha kötü olduğunu fark edip şemsiyemi daha sıkı tuttum.

Bu kadar acımasız olmasaydı zaman, ben de bu kadar bencil olmazdım. Hiçbir şeyini paylaşmak istemeyen küçük çocuklar gibiyim. Elimden gelse sana bile etiket yapıştırırdım sevgilim. "benim" yazardım, kocaman hemde. Kocaman etiketle nasıl gözükeceğini hayal ederken bi araba su sıçrattı. Söylenip kendime geldim.

Markette apartmana girip çıkarken çokça gördüğüm yaşlı teyzeyi gördüm. Gülümsedim, selam verdim. Kibar günümdeydim. Güzel bir gün olmasına söz de vermiştim üstelik. Teyze bana cevap vermedi. Sonra düşündüm. Belki bu senin de başına çokça gelen birşeydi. Selam verdiğinde sana cevap vermeyen insanlar. Yolda yürürken yanından geçenler, otobüste yanında oturanlar. İçimden çok kızdım onlara.

Ben yolda senin yanında yürümek isterdim. Otobüste yanında otursam keşke.. Onlar kıymetini bilmiyorlar ki. Sıradan bir günü seninle yaşamak isterken, seninle günlerini geçirip farkında olmayan insanlar var. Çok kızdım. Cezalandırmalıyım onları. Ne yapsam ki...