İnsan isterse herşeye zaman ayırır diye düşündüm hep. Ve hep herşeye zaman ayırmak istedim. Çok yoğun günlerim, çok az uyuduğum gecelerim oldu bazen. Ama genelde içimden gelenleri yaptım; ve demedim ki kimseye "üzgünüm, zamanım yok".
Evet ben bi'şey yaptım bugün.
Bu dönemin başında "Ankara Gönüllü Takımı"na girmiştim. Bugün de Yenimahalle'deki bi' ilköğretim okulundaydım. Yaklaşık 20 çocuk vardı; ama hepsi o kadar mutluyduki orda olduğumuz için. Beni ele geçirmiş gribe rağmen bende mutluydum.
Ben şanslıydım. İlkokul 4ten lise hayatımın sonuna kadar özel bir okuldaydım. Beynim unutmuştu artık, o küçük 3kişinin yanyana turduğu sıraları, mevsimleri anlatan resimli tablonun iğnelendiği yeşil panoyu...Gözlerimin dolduğunu inkar etmeyeceğim. Onların haline gözlerim dolmadı; sadece ne kadar şanslı bi çocukluk geçirdiğimi üniversite ikinci sınıfta fark ettiğimeydi...Bugün o sınıfta kocaman hayalleri olan çocuklarla tanıştım ben. Öğretmen olmak isteyen Buse, çocuk doktoru olmak isteyen Çiğdem, ve arkadaşlarından farklı olarak moda tasarımcı olmak isteyen Nurdane vardı.
Zaman bahane değildir, ama yeterli enerjiniz varsa, ve isterseniz. Gönüllü olun! http://www.ankaragonullutakimi.org/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder